شهدای سیستان وبلوچستان(شهیدحبیب لک زایی)

[[بسم الله الرحمن الرحیم]]الگویی سرآمد برای پاسداران و مدیران‏سردار پاسدارشهید محمد ناظری هم درباره شهید لک زایی گفته بود: ایشان فردی مخلص و خدوم بود و اعتقاد داشت که هر کاری که بر اساس خلوص نیت و برای رضای خدا انجام پذیرد، نتیجه مثبت در پی خواهد داشت. از این رو همه کارها و برنامه‏های ایشان خالصانه و برای رضای خدا بود نه رضایت و خشنودی زودگذر خلق خدا...به نظر حقیر اگر «صبر ایوب» را به ایشان نسبت دهیم سخنی به گزاف‏ نگفته ‏ایم؛ چرا که ایشان با توجه به تمام مصائب و مشکلات کاری هیچ وقت عنان صبر را از دست نداده و کم صبری و موضع‌گیری منفی نداشته، بلکه با صبر و تحمل و خویشتن‏داری به عنوان سنگ صبور بسیجیان، پاسداران و مردم بود. هیچگاه عصبانیت را در چهره ایشان ندیدیم؛ یعنی در واقع لقب «کاظم الغیظ» شایسته ایشان بود.ایشان در واقع تمامی خصوصیات یک مدیر عالی و موفق یک سازمان را همچون برنامه‏ریزی، سازماندهی، بسیج منابع و امکانات، اجرا، نظارت و کنترل را دارا بودند. ایشان در واقع تئوریسین بسیج و مدیر و مدبر در همه امورات بودند. پنج مسئولیت اساسی و همه در یک زمان همچون «جانشین سپاه سلمان»، «دبیر ستاد احیای امر به معروف استان»،» مدیر عامل بنیاد مهدویت استان»، «مسئول جامعه امدادگران عاشورا» و «رئیس هیئت امنای گلزار شهدای حضرت رسول(ص) ادیمی» کارهایی بودند بس دشوار! اما ایشان با برنامه‏ریزی و مدیریت و تلاش پیگیر در همه این امور موفق بودند.هر چند که ایشان دارای روحی بسیار لطیف و زبانی لیّن بودند اما در امور کاری و سازمانی از قاطعیت بالایی برخوردار بودند. با توجه به خدمات شایسته و موفق ایشان در استان هیچ وقت بر کسی منت ننهادند و درخواست جبران نداشتند؛ بلکه به جد معتقد بودند که:تو نیکی می‏کن و در دج شهدای سیستان وبلوچستان(شهیدحبیب لک زایی)...ادامه مطلب

[[بسم الله الرحمن الرحیم]]اگر حرف اول هر مصراع را خارج نموده وپشت سرهم قرار دهیم رمز شعر(سردار شهید حاج حبیب لک زایی ره)ظاهر خواهد شد؟سخنش حرف دل یاران است.رازها در سخنش پهنان است.دیده از هجر رخش بارانی.آبروی و وطن سیستان است.راه و رسمش همه نیک اندیش.شهرتش خدمت به محرومان استهر که او را بشناسد گویدیکه و بی بدل دوارن استدفتر زندگیش رنگارنگحرف حق در سخنش عریان استآنچه را در صورت اومی بینمجلوه ی واقعی مردان استحفظ وناموس وطن تا اخربهر او بیش ز حفظ جان استیاری دین و ولایت فکرشباغبان چمن و بستان استلحضه هایش چو بهاران خوشبوکرمش همچو نم باران استزاهد پاکدل وشب بیداراز دلش عشق خدا جوشان استیک زمان راوی صلح است به جدیک زمان مرد دل میدان استراز این شعر نهان اندر آنهمچو لعلیست که اندر کان استاتمام شهدای سیستان وبلوچستان(شهیدحبیب لک زایی)...ادامه مطلب

بسم رب الشهدا و الصدیقین دلم را به آسمان ها می سپارم تا نوشته هایش را به تو نشان دهد تا شاید دفتر قلبم را ورق بزنی و گوشه ای از آن را بخوانی پس برایت می نویسم ، از دل غریب خود برایت می نویسم ، آری خیلی دلم می خواست با تو بودم در میان ابرها ، پیش خدا بودم نمی دانی که چقدر برایت دلتنگم، اشک هایم سرازیر است ای شهیدم، می خواهم با تو صحبت کنم اما با چه زبانی ؟!… با این زبانم که پر از گناه است؟نه نمی توانم! چگونه می شود مهمان آسمان باشم و با زبان زمینی خود صحبت کنم نمی دانم ، چه کنم ؟پس با زبان کودکی ام برایت می نویسم چرا که به آسمان نزدیک تر است وقتی کوچکتر بودم، مادرم همیشه از تو می گفت ، از خوبی هایت، از نماز شب هایت، از وفاداری هایت و بالاخره از گذشت و ایثارت … من از تو فقط همین ها را به یادگار دارم هر صبح تصویر تو را می نگرم تا شاید تو هم به من نظری کنی مادرم می گفت تو هر پنجشنبه وقتی که به مدرسه ی طلبه قم می رفتی به خانه ما هم سری می زدی . نمی دانم، آیا الان هم می آیی؟ حتما ، تو می آیی . باور کن ، هر پنجشنبه عطر وجودت را حس می کنم اما چرا نمی بینمت ؟چرا صورت پر نورت را برایم نما یان نمی کنی ؟ می دانم ، این تقصیر چشم های من است. آن قدر گناه کرده ام که این گناهان چون پرده ای روی چشم ها یم شده اند و من تو را نمی بینم ای کاش دستم را می گرفتی تا این قدر احساس تنهایی نمی کردم . ای شهیدم ، تو اتینک در آسمان ها ماه مجلس شده ای عین ستاره ها چه زیبا می درخشی خوش به حال آن شبی که تو به آن نور می دهی تو به آن آرامش می دهی ای کاش من هم شب ها به جای خفتن در زمین در آسمان ها بودم. شهدای سیستان وبلوچستان(شهیدحبیب لک زایی)...ادامه مطلب